Η ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ

 Έχουμε αναφερθεί και άλλοτε στα αιτία της επικράτησης του χριστιανισμού που εδράζονται στο χαμηλό νοητικό - πνευματικό επίπεδο της μάζας και στην τεράστια προπαγανδιστική δύναμη της χριστιανικής θεωρίας. Εδώ θα εξετάσουμε τις σχιζοφρενικές δοξασίες του που δημιουργούν στους πιστούς σχιζοφρενικές ή τουλάχιστον αντιφατικές συμπεριφορές.

Γνωρίζουμε ότι η χαμηλού διανοητικού, αλλά υψηλού συναισθηματικού, επιπέδου μάζα είναι εύκολο θύμα κάθε αριστερής θεωρίας. Η κατήχηση σε εκφυλιστικές ιδέες, κάθε τύπου, που ξεχειλίζουν συναισθηματισμού, βρίσκει πρόσφορο έδαφος παρά τον παραλογισμό τους διότι η λογική σκέψη είτε απουσιάζει τελείως είτε παίζει δευτερεύοντα ρόλο.

Η χριστιανική θεωρία προβάλει ως ηθικό πρότυπο την αρρωστημένη-παθολογική αγάπη: «εγώ δε λέγω υμίν, αγαπάτε τους εχθρούς υμών, ευλογείτε τους καταρωμένους υμάς, καλώς ποιείτε τοίς μισούσιν υμάς», την άνευ ορίων ισότητα και αλληλεγγύη: «ο έχων δυο χιτώνας μεταδότω τω μη έχοντι», την υποταγή: «όστις σε ραπίσει επί την δεξιάν σιαγόνα, στρέψον αυτω και την άλλην». Όποιος ακολουθεί τα προστάγματα αυτά θα επιβραβευτεί: «δεύτε οι ευλογημένοι του Πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου». Οι ιδέες αυτές καλλιεργούν τον αρχέγονο μαζοχισμό των κατωτέρων οι οποίοι νιώθουν ανακούφιση αναγάγοντας την δειλία και την μαλθακότητα τους σε αρετή. Η δωρεά του χιτώνα τους, η υποταγή στον εχθρό, η ευεργεσία στον αδικούντα επιπλέον θα φέρει την μεταθανάτια επιβράβευση.

Από την άλλη όμως δεν λείπουν και οι αντίθετες ηθικές προτροπές που προωθούν την εχθρότητα και το μίσος: «Τους εχθρούς μου, τους μη θελήσαντάς με βασιλεύσαι επ’ αυτών, αγάγετε ώδε και κατασφάξατε αυτούς», παραγγέλλει ο Ιησούς στους μαθητές του.  Επίσης: «ο μη ών μετ' εμού κατ' εμού εστι, και ο μη συνάγων μετ' εμού σκορπίζει», «Ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται ὁ δὲ ἀπιστήσας κατακριθήσεται», «απελεύσονται ούτοι (οι αμαρτωλοί) εις κόλασιν αιώνιον» κτλ. Από τα παραπάνω συνάγεται πως όσοι δεν συμφωνούν με το χριστιανικό κήρυγμα θεωρούνται εχθροί και δέον είναι να κατασφάζονται.  Είναι ξεκάθαρο δε ότι μόνο όσοι πίστεψαν και βαπτίστηκαν πρόκειται να σωθούν στον παράδεισο ενώ οι άπιστοι θα κατακριθούν και φυσικά θα οδηγηθούν στο πυρ το εξώτερον με σκοπό τον αιώνιο βασανισμό.

Έχουμε λοιπόν δυο αντίθετες ηθικές γραμμές στον χριστιανισμό που προέρχονται από την ίδια πηγή, τον θεό του που παρουσιάζεται μια ως απολύτως ελεήμων πχ συγχωρεί αυτούς που τον σταυρώνουν με τον αφορισμό: «ου γαρ οίδασι τι ποιούσι», και μια ως ακραίος σαδιστής τιμωρός: «πορεύεσθε απ’ εμού οι κατηραμένοι εις το πυρ το αιώνιον το ητοιμασμένον τω διαβόλων και τοις αγγέλοις αυτού»,  

Η πρώτη διαμορφώνει μια άλογη μαζοχιστική συμπεριφορά σαν αυτή του νυν αρχιεπισκόπου που εναγκαλίζεται τους ισλαμιστές λαθρομετανάστες στα διάφορα «χοτ σποτ» κατακρίνοντας ως μη αληθινούς χριστιανούς όσους αντιδρούν στον εποικισμό, καίτοι γνωρίζει ότι αν οι προσφιλείς του επικρατήσουν, όπως πράττουν αιώνες τώρα, θα γενοκτονήσουν το ποίμνιο του.

Η δεύτερη γραμμή διαμορφώνει μια άλλη επίσης άλογη συμπεριφορά αυτή του σταυροφόρου εκδικητή, του μανιακού στρατοκαλόγερου που σκοτώνει ειδωλολάτρες, κατακρημνίζει εθνικούς ναούς θρυμματίζει αγάλματα, ή καίει αιρετικούς και μάγισσες στην πυρά.

Το ποια γραμμή κατά καιρούς επικρατεί εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, κυρίως από την βούληση της πολιτικής εξουσίας. Πάντως οι συνειδητοί χριστιανοί, δηλαδή αυτοί που τον παίρνουν στα σοβαρά και μελετούν τις γραφές κινδυνεύουν οπωσδήποτε από σχιζοφρένεια.