ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΛΟΓΙΚΗ

Ένας πιστός μπορεί να πιστεύει άκριτα ή να εξετάζει αν αυτά που παραδέχεται η θρησκεία του είναι λογικά και πόσο. Στην πρώτη περίπτωση  δεν χρειάζεται να συζητήσεις κάτι διότι δεν υπάρχει ίχνος σκέψης αλλά μόνο συναισθηματική βεβαιότητα. Λέει ο άλλος πιστεύω στο άγιο φως που έρχεται από τον ουρανό στον πανάγιο τάφο. Δεν θα το εξετάσει. Δεν θέλει να το σκεφτεί ότι μπορεί να είναι απάτη. Μπορείς να συζητήσεις μόνο με αυτόν που είναι πρόθυμος να σκεφθεί λογικά. Με αυτόν μπορείς να μιλήσεις φιλοσοφικά και να κρίνεις τα δόγματα. Όποιος χριστιανός έχει αυτήν την δύναμη δεν μπορεί να καταλήξει παρά στην απόρριψη αυτής της θρησκείας. Είναι γεμάτη αντιφάσεις και παραλογισμούς. Ιδού ο κυριότερος κατά την γνώμη μου. Ο Θεός της αγάπης αφού μας έδιωξε από τον παράδεισο και μας στέρησε την αθανασία κατά ένα εκδικητικό τρόπο ανάξιο και για άνθρωπο, επειδή η Εύα έφαγε ένα μήλο, στην συνέχεια απαιτεί την αναγνώρισή του και την προσκύνησή του προκειμένου να μας πάει στον παράδεισο αλλιώς θα μας κάψει στην κόλαση για πάντα! Δηλαδή αν κάποιος δεν πειστεί από τα χριστιανικά επιχειρήματα είναι καταδικασμένος στην κόλαση ακόμα κι αν είναι  ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου. Τέτοια αγάπη. Οι αρχαίες παραδοσιακές θρησκείες ήταν πιο λογικές διότι θεωρούσαν ότι όλου οι Θεοί είναι ίδιοι και οι άνθρωποι τους λατρεύουν με άλλα ονόματα ο καθένας. Αυτό που μετράει είναι η προσωπική αρετή κι όχι κατά πόσο παραδέχεσαι κάποιον Θεό.