Ο μονοθεϊσμός πιστεύει στην πρωταρχικότητα και την παντοδυναμία του μοναδικού θεϊκού όντος. Ο Θεός δύναται να κάνει ότι θέλει χωρίς κανέναν περιορισμό. Αυτός έφτιαξε τον κόσμο, τον άνθρωπο και κάθε τι που υπάρχει. Όμως όλα όσα έγιναν είναι ατελή. Τα έμβια όντα είναι φθαρτά και δυστυχούν. Έχουν ημερομηνία λήξεως και επιπλέον ο βίος είναι γεμάτος βάσανα. Οι άνθρωποι πέραν των άλλων κακών έχουν και συνείδηση της μοίρας τους. Κατά λογική συνέπεια αφού ο κόσμος έγινε και λειτουργεί κατά την βούληση του Θεού αναγκαστικά οφείλουμε να αποδεχτούμε ότι ο «πανάγαθος» επιθυμεί να μας τυραννάει διότι διαφορετικά θα τα έφτιαχνε όλα καλά κι εμάς ευτυχισμένους και τέλειους. Θα μας κατασκεύαζε αθάνατους, άτρωτους, χωρίς ανάγκες, αυτάρκεις, γεμάτους όμορφα συναισθήματα, σοφούς, αγαθούς, ανώτερους. Το ίδιο και τα ζώα που δεν κατανοούν καν τις ηθικές έννοιες και δεν φταίνε σε κάτι. Γιατί να τρώει το ένα το άλλο; Θα μπορούσε να τα φτιάξει αυτάρκη και ευτυχισμένα. Όμως προτίμησε να ορίσει το ένα να σκοτώνει το άλλο για να τραφεί. Το κακό υπάρχει διότι το θέλει ο ίδιος ο Θεός του μονοθεϊσμού. Οι άνθρωποι σκέπτονται το κακό διότι μας προγραμμάτισε να μπορούμε να το σκεφτούμε. Αν ήθελε θα μας έκανε τέλειους και πανάγαθους σαν τους υποτιθέμενους Αγγέλους. Συνεπώς ο μονοθεϊσμός αδυνατεί να απαντήσει στο ερώτημα γιατί ενώ ο Θεός είναι παντοδύναμος, έκανε τον κόσμο ατελή και τα όντα δυστυχισμένα. Αντιθέτως ο πολυθεϊσμός δύναται να το εξηγήσει διότι οι Θεοί κατ’ αυτόν δεν είναι παντοδύναμοι να κάνουν ότι θέλουν. Είναι μέρος του αισθητού κόσμου ο οποίος είναι καμωμένος καθ’ εικόνα και ομοίωση του κόσμου των Ιδεών.
Βαθυστόχαστος, καθάριος,αληθινός λόγος
ΑπάντησηΔιαγραφή