Η ΗΘΙΚΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ

Η ηθική της δημοκρατίας βασίζεται στην ψεύτικη παραδοχή ότι η πλειοψηφία του λαού είναι ηθική και γι’ αυτό δικαιούται να αλλάζει με τις εκλογές μια κυβέρνηση αν δεν της αρέσει με μια άλλη που της αρέσει. Η αλήθεια φυσικά είναι ότι η πλειοψηφία διαμορφώνεται με βάση το ατομικό συμφέρον των ψηφοφόρων κι όχι την ηθική. Η κυβέρνηση δεν εκφράζει την ηθική αλλά τα συμφέροντα των ψηφοφόρων της. Η δημοκρατία δίνει το δικαίωμα στο λαό να φτιάχνει ομάδες συμφερόντων, τα κόμματα και αυτά να ανταγωνίζονται ποιο θα κερδίσει την εξουσία για να επωφελούνται τα μέλη τους εις βάρος των άλλων και κυρίως εις βάρος των συμφερόντων του έθνους. Είναι αυτό ηθικό;

Ας πούμε ότι έχουμε μια κυβέρνηση που αποφασίζει να εκχωρήσει στους Τούρκους τα Δωδεκάνησα και την Θράκη έναντι του ανταλλάγματος να μας αναγνωρίσουν το δικαίωμα αποκλειστικής εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων πετρελαίου στο Αιγαίο. Υπογράφεται η συμφωνία και από την οικονομική δραστηριότητα που αναπτύσσεται η προδοτική αυτή κυβέρνηση μοιράζει χρήματα στον «λαό» ο οποίος την ανταμείβει στις εκλογές με την ψήφο του. Είναι ηθικό αυτό;

Κι αν αυτό είναι φανταστικό σενάριο ας μιλήσουμε για την δημοκρατική πραγματικότητα της λεγόμενης μεταπολίτευσης. Οι δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις δεν καταχρέωσαν την χωρά; Αυτές δεν ευθύνονται που η χώρα έχει καταρρεύσει δημογραφικά και ηθικά; Αυτές δεν φταίνε που γίναμε ξέφραγο αμπέλι και γεμίσαμε λαθρομετανάστες; Αυτές δεν φταίνε για την εγκληματικότητα; Για την προδοσία της Μακεδονίας, για τα μνημόνια, για την ανεργία, για τα ναρκωτικά, για την καταστροφή του περιβάλλοντος, για την άναρχη δόμηση, για την οικονομική καταστροφή, για την μετανάστευση του ικανού ανθρώπινου δυναμικού της χώρας στο εξωτερικό, για… για… για.. Φυσικά. Ποιος τις ψήφισε; Η πλειοψηφία. Άρα η πλειοψηφία καταστρέφει αποδεδειγμένα την Ελλάδα. Είναι ηθικό αυτό;

Οι Δεξιοί λέμε ένα μεγάλο όχι. Βροντοφωνάζουμε ότι η πλειοψηφία είναι ανήθικη διότι θέλει να έχει το δικαίωμα να μετέχει με το αζημίωτο σε μια διεφθαρμένη πολιτική εξουσία. Θέλει να ζει εις βάρος των άλλων ακόμα και του έθνους.