ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΝΕΟΘΡΗΣΚΕΙΕΣ

 

Ως πολιτικές νεοθρησκείες ορίζω τις νεοφανείς θεωρίες μεσιανικού τύπου, λογικώς αστήρικτες έως κομπογιαννίτικες, που δύνανται να συνενώνουν μάζες και να τις κινητοποιούν προς επίτευξη πολιτικών σκοπών. Πρόκειται δηλαδή για θεωρίες συνωμοσίας που αποσκοπούν και πετυχαίνουν την κινητοποίηση αυτών που τις πιστεύουν προς μια πολιτική συμπεριφορά. Για παράδειγμα τέτοια είναι αυτή που ονομάζεται Q Anon, την οποία δέχονται πολλοί οπαδοί του Τραμπ και πιστεύει πως υπάρχει ένας μυστικός πόλεμος μεταξύ των πατριωτικών δυνάμεων που εκπροσωπεί ο Τραμπ κι ενός παγκόσμιου απόκρυφου δικτύου παιδοφίλων και σατανιστών που κατέχει την εξουσία. Στην χώρα μας μια τέτοια είναι η θεωρία Σώρρα και τα παρακλάδια της.

Οι πολιτικές νεοθρησκείες έχουν μεγάλη απήχηση κυρίως στο δεξιό ιδεολογικό χώρο. Ενώ στον αριστερό κυριαρχεί ο δικαιωματισμός, δηλαδή η απαίτηση από το κράτος εξωφρενικών δικαιωμάτων που αντανακλούν την ισοπεδωτική μεταφυσική της αριστεράς, στο δεξιό έχουμε την δημιουργία διαφόρων αιρέσεων θρησκευτικού τύπου που τροφοδοτούν πολιτική συμπεριφορά, από την ψήφιση αντισυστημικών προσωπικοτήτων και κομμάτων μέχρι και την εκδήλωση μαζικών εξεγέρσεων όπως συνέβη στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ προσφάτως.

Η ροπή πολλών δεξιών προς τις θεωρίες συνομωσίας και τις πολιτικές νεοθρησκείες είναι αποτέλεσμα τεσσάρων βασικών παραγόντων που συρρέουν. 1. Στο χώρο παραδοσιακά ευδοκιμούν οι πλέον ανασφαλείς-αφελείς άνθρωποι που υιοθετούν τον συντηρητισμό ως ασπίδα προστασίας έναντι των αλλαγών που προωθούν οι αριστεροί. Καθώς η μεγάλη συντηρητική παράταξη δεν μπορεί ή δεν θέλει να τις ανακόψει όλοι οι παραπάνω αναζητούν απεγνωσμένα για σωτήρες. 2. Η παρακμή της χριστιανικής θρησκείας που παραδοσιακά κρατούσε αυτές τις μάζες ανενεργές. Στα μάτια των πιστών η εκκλησία ολοφάνερα πια έχει συμβιβαστεί με την αριστερά. Συνεπώς οι άνθρωποι αυτοί είτε καταφεύγουν σε άλλες αιρετικές χριστιανικές σέκτες που υπόσχονται επιστροφή στο σωστό δρόμο είτε τελείως απογοητευμένοι από το χριστιανισμό σε άλλες νεοθρησκείες δεξιού προσανατολισμού που υπόσχονται την αποκατάσταση της παραδοσιακής τάξης. 3. Η ευκολία έκφρασης και μετάδοσης των θεωριών αυτών μέσα από τα σόσιαλ μίντια. Ο καθένας γράφει ότι θέλει και δημιουργούνται ομάδες υποκατάστατα των θρησκευτικών συλλόγων και των εκκλησιών στον κυβερνοχώρο. 4. Το δημοκρατικό σύστημα που διά της καθολικής ψηφοφορίας δίνει το δικαίωμα σε πλήθος ανεύθυνων και ανεγκέφαλων να εκφράζονται πολιτικά.

Δυστυχώς οι πολιτικές νεοθρησκείες αναδείχτηκαν ως αποκλειστική δεξιά αντίδραση έναντι της αριστερής επελάσεως. Η σοβαρότερη συνέπεια ήταν η εκλογή του ημιπαράφρονα Τραμπ ο οποίος έκαμε σημαία τον παραλογισμό σε τέτοιο βαθμό που κατά τη γνώμη μου θα οδηγήσει στην μεγαλύτερη απομόνωση των δεξιών ιδεών που θα πληρώσουμε με ένα νέο σαρωτικό ισοπεδωτικό αριστερό κύμα.