ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΟΤΙ Ο ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΑΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ;

Το παρόν άρθρο είναι ιδιαίτερα χρήσιμο καθώς κρίνει τον ευρωπαϊκό διαφωτισμό ιδεολογικώς αναδεικνύοντας το λάθος ορισμένων δεξιών διανοητών να τον τοποθετούν εξ ολοκλήρου στην αριστερά χαρίζοντας με αυτόν τον τρόπο την επιστήμη και τον ορθολογισμό  στην πνευματική σύφιλη της ανθρωπότητας.

Στην δεξιά διανόηση έχει παγιωθεί πως ο ευρωπαϊκός διαφωτισμός αποτελεί αριστερό φαινόμενο το οποίο επέφερε την πτώση της αριστοκρατίας, την άνοδο της δημοκρατίας, των υπόλοιπων αριστερών καθεστώτων σοσιαλιστικού τύπου και εν τέλει στην σημερινή κατάσταση κυριαρχίας της νέας αριστεράς και του καπιταλισμού. Η θεώρηση αυτή όχι μόνο δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα αλλά είναι και εξαιρετικά επιζήμια διότι ταυτίζει την αριστερά με όλα τα θετικά του διαφωτισμού και την δεξιά με τον σκοταδισμό και την τυραννία του μεσαίωνα. Η προσπάθεια δε να παρουσιαστεί ο μεσαίωνας ως χρυσή εποχή της ανθρωπότητας ξεπερνάει τα όρια της γελοιότητας και δεν πείθει παρά μόνο τους καλόγερους και τους φανατικούς χριστιανούς. Είναι άποψη χριστιανική και όχι δεξιά.

Ιστορικά το κίνημα του διαφωτισμού προέρχεται από την αναγέννηση η οποία υπήρξε πρόδρομος του. Την εποχή της οριστικής πτώσης της ανατολικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, στην Ιταλία αναπτύσσεται μια τάση προς την μελέτη της εθνικής αρχαιότητας και του πλατωνισμού. Στην στροφή αυτή συμβάλει το ελληνικό στοιχείο. Οι μαθητές και ιδεολογικοί απόγονοι του νεοπλατωνικού φιλόσοφου Πλήθωνα Γεμιστού οι οποίοι χαρακτηρίζονται από την εκκλησία ως ειδωλολάτρες. Αυτοί μαζί με άλλους σημαντικούς Λατίνους ανθρώπους του πνεύματος απομακρύνονται από την χριστιανική γραμμή θεώρησης του κόσμου και όπως οι Έλληνες της αρχαιότητας ψάχνουν να βρουν την αλήθεια με τον ορθό λόγο. Έμπνευση τους γίνεται η ελληνική αρχαιότητα. Η επιστροφή αυτή δημιουργεί την αναγέννηση με την οποία αλλάζει ο τρόπος που σκέπτονται οι άνθρωποι, πρώτα των τεχνών και των γραμμάτων. Αφήνουν την αγία γραφή, τα ευαγγέλια και τους πατέρες και μελετούν την αρχαία γραμματεία, τους φιλοσόφους, τον Όμηρο και τον Πλάτωνα.

Φωτισμένοι πολιτικοί ηγεμόνες και ηγέτες της δυτικής εκκλησίας αντιλαμβάνονται ότι για να βγει η ανθρωπότητα από το τέλμα και να μην εξαφανιστεί από επιδημίες όπως η μαύρη πανώλη, που την περίοδο εκείνη εξόντωσε το ένα τρίτο του πληθυσμού  της Ευρώπης, δεν αρκεί η νηστεία αλλά πρέπει ο άνθρωπος με τις δικές του δυνάμεις να βρει λύσεις ώστε να επιβιώσει και να προοδεύσει. Όλοι αυτοί, αναπτύσσουν δραστηριότητα, ανοίγουν πανεπιστήμια, χρηματοδοτούν, υποστηρίζουν τους στοχαστές με αποτέλεσμα η επιστημονική σκέψη να γνωρίσει επιτέλους άνθιση ξανά ύστερα από δέκα αιώνες σκοταδισμού. Παράλληλα σε ορισμένους κύκλους αρχίζει να αμφισβητείται κρυφά η εκκλησία και η χριστιανική  θρησκεία.

Τον 18^ο αιώνα στην δύση το κίνημα γιγαντώθηκε χάρις την οικονομική ανάπτυξη και την ανάδειξη της λεγόμενης αστικής τάξης η οποία το υποστήριξε. Βρισκόμαστε πλέον στην περίοδο του διαφωτισμού όπου οι απόψεις της αναγέννησης έχουν παράγει καρπούς, τεχνολογία, ανακαλύψεις, εφευρέσεις και βρίσκουν απήχηση σε σημαντική μερίδα του πληθυσμού. Οι λεγόμενοι αστοί μορφώνονται, αποκτούν χρήμα, γνώση και δύναμη. Παρόλα αυτά βρίσκονται εκτός πολιτικής εξουσίας διότι εξακολουθεί να κυβερνάει η αριστοκρατία με την εκκλησία. Τότε εμφανίζεται μια νέα πολιτική πρόταση που ακούσει στο όνομα δημοκρατία. Σε αυτήν προσανατολίζεται και η εξαθλιωμένη μάζα που παρατηρώντας την άνοδο των αστών προσδοκά μια αλλαγή προς το καλύτερο. Μυρίζει επανάσταση.

Οι διαφωτιστές διαπίστωναν πως η  συμπόρευση της μοναρχίας με τον χριστιανισμό ευθύνονταν για την μακροχρόνια επιστημονική καθυστέρηση, την φτώχεια, την εκμετάλλευση των πτωχών από τους φεουδάρχες και την έλλειψη προόδου. Γι’ αυτό αντιδρώντας στο πολιτικό και θρησκευτικό κατεστημένο της εποχής πρότειναν ως βέλτιστο πολίτευμα την δημοκρατία και τον αθεϊσμό. Την οργάνωση της ανατροπής ανέλαβαν βεβαίως μυστικές μασονικές οργανώσεις με ουμανιστικά αντιχριστιανικά ιδεώδη. Έτσι από την θεωρία περάσαμε στην πολιτική επανάσταση και την μετάβαση από το παλαιό καθεστώς της χριστιανικής βασιλείας στην δημοκρατία και το λαϊκό κράτος.

Κατόπιν αυτών δεξιοί διανοούμενοι θεώρησαν ότι ο διαφωτισμός ήταν εξ ολοκλήρου κίνημα της αριστεράς. Αριστεροί μασόνοι μαζί με εβραίους που πίστευαν στον σατανά (sic) αποφάσισαν να οργανωθούν με μυστικότητα για να ανατρέψουν τους ευσεβείς βασιλείς, τους ευγενείς ιππότες, να φέρουν την ισοπεδωτική δημοκρατία και να χτυπήσουν την αγία μας εκκλησία. Τούτο όμως είναι μόνο εν μέρει σωστό. Διότι σημαντικά στοιχεία του διαφωτισμού δεν ήταν αριστερά αλλά άκρως δεξιά. Με το να εντάσσουν τον διαφωτισμό στην αριστερά σφάλλουν τραγικά διότι τούτο όχι μόνο δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα αλλά της χαρίζουν τον ορθολογισμό, την επιστήμη, τον φιλοσοφικό στοχασμό, την αισθητική και γενικώς τον σύγχρονο πολιτισμό.

Δέσμιοι της χριστιανοσύνης και της προσήλωσης στο παλαιό καθεστώς ξεκινούν από την λανθασμένη αντίληψη ότι τον μεσαίωνα όλα ήταν καλά κι ο χριστιανισμός μια άψογη δεξιά θρησκεία. Αμφότερα δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Ο μεσαίωνας ήταν εποχή, οπισθοδρόμησης του πολιτισμού, ανελευθερίας, ταραχών, συνεχών συγκρούσεων, επιδρομών βαρβάρων, σκοταδισμού, φυλετικών μίξεων, ισλαμικής επέκτασης, θεοκρατίας, διαφθοράς, αγραμματοσύνης,  αντεθνισμού. Η φιλοσοφία και η όποια εκπαίδευση υπήρξε θεραπαινίδα του χριστιανισμού. Η τεχνολογική πρόοδος υπήρξε υποτυπώδης. Η πολιτική εξουσία είχε διαφθαρεί διότι οι βασιλείς δεν ηγεμόνευαν σε ένα έθνος χάριν αυτού αλλά σε ένα μίγμα λαών προς ίδιον όφελος. Διάφοροι μικροί ή μεγάλοι χριστιανοί ηγεμόνες με μισθοφορικούς ετεροκλήτους στρατούς κυριαρχούσαν σε μια περιοχή και δημιουργούσαν κράτη. Τα κράτη χωρίζονταν σε φέουδα και οι φεουδάρχες με τους μισθοφόρους τους τυραννούσαν τους διαφόρων εθνικοτήτων αγρότες. Ύστερα κάποιοι άλλοι τους επιτίθονταν και αν κέρδιζαν αναλάμβαναν αυτοί την εξουσία στην θέση των προηγούμενων. Εντωμεταξύ ο ισλαμισμός και η ασιατική εφόρμηση έθεταν την ευρωπαϊκή φυλή και τον πολιτισμό της σε μέγιστο κίνδυνο.

Η εκκλησία συνεργάζονταν χωρίς αντίρρηση με όλους τους βασιλείς ανεξαιρέτως, νομιμοποιώντας την εξουσία τους, διά της θεϊκής σφραγίδας που κατείχε κατ’ αποκλειστικότητα. Χάρις την απόλυτη πνευματική της κυριαρχία με την καλλιέργεια του φόβου στους δυστυχείς υποτελείς κρατούσε αυτούς πειθήνιους στην πολιτική εξουσία. Για τις υπηρεσίες της λάμβανε ως αντίτιμο τα ανάλογα προνόμια. Ανταποκρίνεται αυτό στην δεξιά ηθική;  

Επομένως για να είμαστε δίκαιοι ούτε χρηστή βασιλεία, ούτε αληθινή αριστοκρατία υπήρχε, ούτε δικαιοσύνη, ούτε τέχνη, ούτε επιστήμη, ούτε σπουδαίος πολιτισμός. Υπήρχε κυρίως μια διαφθαρμένη πολιτική εξουσία που συνεργάζονταν με την διαφθαρμένη θρησκευτική εξουσία και από κοινού εκμεταλλεύονταν την αγελαία μάζα. Υπήρχε αγριότητα, δεισιδαιμονία, φτώχεια, δουλεία, καλογερισμός, αμάθεια, φανατισμός, κακοδιοίκηση και αυθαιρεσία. Στον ελληνικό χώρο η παρακμή έφτασε σε τέτοιο σημείο που το βυζαντινό κράτος πρώτα διαλύθηκε με τους εμφυλίους των διεκδικητών του θρόνου και εν συνεχεία καταλύθηκε από τους Οθωμανούς. Η δε «μήτηρ» εκκλησία εγκλωβισμένη στην θεολογία και την διαφθορά συνέβαλε κι αυτή στην αποδυνάμωση του κράτους με τις έριδες περί ένωσης ή μη και τις διενέξεις περί του φύλου των αγγέλων. Αργότερα μετά την πτώση επισφράγισε τον ανθελληνικό της ρόλο συνεργαζόμενη αρμονικά με τους ισλαμιστές αφέντες!

Τα παραπάνω προφανώς δεν κάνουν τα μεσαιωνικά καθεστώτα δεξιά. Όπως δεξιά θρησκεία δεν κάνει τον χριστιανισμό, η πίστη σε έναν αναρχικό Θεό που μπορεί να κάνει ότι θέλει. Η απαξία του κόσμου, της ανθρώπινης δημιουργίας, της φιλοσοφίας, της τέχνης, του έθνους, της φυλής, του αθλητισμού, ο περιορισμός της ελευθερίας του λόγου, της σκέψης, της δραστηριότητας, της θρησκευτικής επιλογής, ο διεθνισμός, η διακήρυξη της ισότητας των ανθρώπων και των εθνών, η πλήρης ισοπέδωση και ο διαχωρισμός στο δίπολο πιστοί και άπιστοι. Αντιθέτως η νεότερη αριστερά σε αυτά τα σημεία θεμελίωσε το οικοδόμημα της. Είπε δηλαδή, «ναι κι εμείς πιστεύουμε ότι ο κόσμος δεν είναι σωστός και γι’ αυτό θα τον αλλάξουμε. Όπως λέει και η θρησκεία οι άνθρωποι πρέπει να είναι ίσοι και να ζουν αδελφικά. Αφού όμως δεν τα κατάφερε ο αυτοκράτορας και η εκκλησία θα τα καταφέρουμε εμείς με την επιστήμη μας!».

Συνεπώς η αναγέννηση και ο διαφωτισμός έλαβαν τα αριστερά τους στοιχεία προφανέστατα από την χριστιανική ιδεολογία. Η μασονία με το ελευθερία, ισότης, αδελφότης το χριστιανικό όραμα περιέγραφε, απλώς πίστευε ότι θα το πραγματοποιούσε όχι δια της λατρείας προς τον Θεό αλλά δια της δημοκρατίας και της επιστήμη. Με άλλα λόγια πρέπει να γίνει κατανοητό πως η αριστερά δεν γεννήθηκε από τις άνευ σημαντικής δύναμης γνωστικές σέκτες του χριστιανισμού, οι οποίες αναμφίβολα έπαιξαν τον ρόλο τους, αλλά από τα γνωστικά στοιχεία του. Αυτά ο διαφωτισμός υιοθέτησε ατόφια ως αξίες και αποτελούν την αριστερή του πλευρά.

Παράλληλα όμως παρέλαβε από τον αρχαίο παραδοσιακό κόσμο τον ορθολογισμό ο οποίος είναι δεξιό στοιχείο. Ο ορθολογισμός προέρχεται από την αρχαία παραδοσιακή θρησκεία καθόσον σε αντίθεση με τον μονοθεϊσμό οι Θεοί της δεν ήταν άναρχοι, κατά παράβαση της φυσικής τάξης, διότι πάνω από Αυτούς βρίσκονταν ο Νόμος και ο Λόγος. Η πίστη ότι στην «Ανάγκη και οι Θεοί πείθονται» στην αρχαιότητα ωθούσε τους ανθρώπους προς την παρατήρηση της φύσης, στην φιλοσοφία και τον ορθό λόγο. Ο τελευταίος δεν αντιτίθονταν στην παραδοσιακή τάξη. Αντιθέτως αιτιολογούσε τα αριστοκρατικά της ιδεώδη. Ο εξισωτισμός εξάλλου δεν βασίζεται στην λογική αλλά στο χριστιανικό θρησκευτικό δόγμα. Απλώς οι άθεοι κατά τα άλλα διαφωτιστές μας σκεπτόμενοι απολύτως χριστιανικά κι όχι παραδοσιακά έθεσαν την επιστήμη στην υπηρεσία του.

Ήταν λοιπόν ο Διαφωτισμός φαινόμενο σύνθετο. Ξεκίνησε από τους αντιχριστιανούς δεξιότατους πλατωνικούς φιλοσόφους που γύρευαν επιστροφή στην εθνική θρησκεία και τον ορθολογισμό αλλά στην συνέχεια αναπτύχθηκε από άθεους με χριστιανικές όμως αξίες οι οποίοι χρησιμοποίησαν την επιστήμη για να φτιάξουν έναν νέο κόσμο με ισότητα, αγάπη, διεθνισμό, ειρήνη, δημοκρατία. Ο χριστιανισμός πολεμήθηκε σαν θρησκεία από τους άθεους Ιακωβίνους, όμως οι ίδιοι αυτοί άθεοι το χριστιανικό όραμα γύρευαν να κάμουν πράξη. Ύστερα άλλοι αριστεροί με τον ίδιο τρόπο είπαν ότι την ισότητα δεν θα την φέρει η αστική δημοκρατία αλλά η εργατική δικτατορία. Έπειτα άλλοι πρότειναν την αναρχία και το κακό συνεχίζεται. 

Το δεξιό κίνημα του μέλλοντος οφείλει να απελευθερώσει την λογική από τα δεσμά της αριστεράς κι όχι να υποστηρίζει τον σκοταδισμό του μεσαίωνα αντιδρώντας στον δήθεν αριστερό διαφωτισμό. Για να περάσουμε στην αριστοκρατία οφείλουμε να καταδείξουμε ότι ο ορθολογισμός είναι δεξιότατος. Η λογική φωνάζει ότι η ανισότητα των ανθρώπων αποτελεί νόμο της φύσης. Να καταδείξουμε διά του ορθού λόγου ότι οι δεξιές ιδέες περί έθνους, φυλής, ιεραρχίας, τάξης, πειθαρχίας, αγώνος, υπερέχουν των αριστερών και ότι σαφώς δεν συμπλέουμε με τα καθεστώτα της ύστερης αρχαιότητας ή τα μεσαιωνικά χριστιανικά καθόσον δεν ήταν αμιγώς δεξιά αφού κυριαρχούσε ο πολυφυλετισμός, ο διεθνισμός, η διαφθορά, η τυραννία των δυνατών στους αδύνατους, η αμορφωσιά, η δεισιδαιμονία και η χριστιανική θεοκρατία, η στρατοκρατία, ο παραλογισμός και ο απεμπολισμός του εθνικού πολιτισμού.