ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ =θεμελιώδης θέσις= Κείμενον της Επιτροπής διά την Αναγνώρισιν της Ελληνικής Θρησκείας.

ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΚΕΙΜΕΝΟ ΔΙΑΤΥΠΩΝΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΤΗΣ ΔΕΞΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ. ΟΠΩΣ ΗΔΗ ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΑΤΥΠΩΣΕΙ ΣΕ ΑΛΛΑ ΚΕΙΜΕΝΑ Η ΔΕΞΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΑΦΩΣ ΠΟΛΥΘΕΙΣΤΙΚΗ ΚΑΘΟΣΟΝ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΙΑ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΕΡΑΡΧΙΑ. 

 [Η Επιτροπή διά την Αναγνώρισιν της Ελληνικής Θρησκείας με την συνεπικουρίαν της Ελληνικής Εταιρείας Αρχαιοφίλων και την καθοδήγησιν του Παν. Μαρίνη, δρά από του 1996 διά την Αναγνώρισιν της Θρησκείας μας έχουσα προβεί εις πλήθος επισήμων-νομικών ενεργειών προς τας αρμοδίας κρατικάς αρχάς και έχουσα καταθέσει επίσημον αίτησιν ιδρύσεως Ευκτηρίου Οίκου απο το 1998 (αρ. πρωτ. Α3/3-Α3/98, 24/6/1998). Επίσης ηργάσθη συντόνως διεθνώς με στόχον την διεθνή γνωστότητα (νομικός όρος) την οποίαν και επέτυχε πλήρως] === Εν όψει των τελευταίων εξελίξεων μετά την ψήφισιν του Νόμου περί της ιδρύσεως Θρησκευτικών Ενώσεων και θέλοντες να διευκολύνωμε την κοινήν παρουσίαν όλων των Ελληνιζόντων εις μίαν Εκκλησίαν της Ελληνικής Θρησκείας υπενθυμίζομε διακηρύσσοντες δημοσίως την θέσιν μας επί δύο ζητημάτων τα οποία, αδικαιολογήτως ως φαίνεται, προκαλούν διχογνωμίας: πρώτον, επί του ζητήματος της ονομασίας της Θρησκείας μας, και δεύτερον, επί του ζητήματος περί της φύσεως των Θεών. Εις το παρόν κείμενον διεξερχόμεθα τα περί της φύσεως των Θεών. === ΠΡΩΤΟΝ: Η ΔΙΑΤΕΤΥΠΩΜΕΝΗ ΘΕΣΙΣ ΜΑΣ Εις το επίσημον κείμενον της "Ομολογίας πίστεως" (τουτέστιν, Βασικών Αρχών της θρησκείας μας), το οποίον, ως απαιτούν οι νόμοι, καταθέτομε από του 1998 εις τας αρμοδίας κρατικάς αρχάς, αναφέρομε τας πεποιθήσεις μας περί των Μακάρων Θεών: "Ο ΠΟΛΥΘΕΪΣΜΟΣ Ὑπεράνω τῆς τάξεως τοῦ περιέχοντος τὰ θνητὰ εἴδη συστήματος, ὑφίστανται οἱ Ἀνώτεροι Κόσμοι τῶν Θεῶν. Οἱ Θεοί, ὄντες ὁμοιούσιοι καὶ συγγενεῖς πρὸς τὰ ἄλλα ὄντα καὶ ὥσπερ ἐκεῖνα ἀενάως ἐξελισσόμενοι, ἀποτελοῦν Ἀτομικότητας, ἀθανάτου φύσεως καὶ τελείας ψυχικῆς συγκροτήσεως, καὶ Προσωπικότητας διαθέτουσας  Ἀνωτάτης τάξεως Συνείδησιν καὶ μεγίστης δυνάμεως Διάνοιαν. Πρὸς τοὺς Θεοὺς ἀποδίδεται θεία λατρεία, τιμῶσα αὐτούς, πλέον τῆς καθαρᾶς τιμῆς, ὡς ἁρμοστὰς καὶ ἐφόρους τῆς εὐτάκτου καὶ εὐνόμου λειτουργίας τοῦ Κόσμου." === ΔΕΥΤΕΡΟΝ: ΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ Τα ζητήματα τα οποία προκαλούν συζητήσεις φαίνεται να είναι εάν οι Θεοί αποτελούν Ατομικότητας και Προσωπικότητας και επ' αυτών έχομε τα εξής δεδομένα τα οποία θεωρούμε ως γενικώς αποδεκτάς και πασιδήλους αληθείας των οποίων η αμφισβήτησις είναι πλήρως άτοπος και ανεπίδεκτος συζητήσεως. --Η Ελληνική μας Θρησκεία εμπίπτει πλήρως στον στενόν-νομικόν ορισμόν της θρησκείας, κατά τον οποίον: Θρησκεία είναι η πίστις και απόδοσις θείας λατρείας εις πνευματικάς προσωπικότητας.Απασαι αι γνωσταί θρησκείαι λατρεύουν Θεούς νοουμένους ως Ατομικότητας- Προσωπικότητας και τούτο ισχύει πρωτίστως διά τας αρχαίας θρησκείας της Ευρώπης. --Θεία λατρεία, απόδοσις τιμής και πολλώ μάλλον εξύμνησις, προσευχή και επίκλησις είναι λογικώς δυνατόν να αποδίδεται μόνον εις Ατομικότητας-Προσωπικότητας και ουχί εις οιαδήποτε άλλα πράγματα. --Ως θρησκεία πολυθεϊστική δύναται μόνον να νοηθή θρησκεία η οποία λατρεύει πλήθος Ατομικοτήτων-Προσωπικοτήτων και αντιστοίχως ως μονοθεϊστική νοείται μόνον θρησκεία η οποία λατρεύει μίαν και μόνην Ατομικότητα-Προσωπικότητα. --Η Ελληνική μας Θρησκεία, η θρησκεία του Ελληνικού Πολιτισμού τουτέστιν, εις όλον το φάσμα της γεωγραφικής και χρονικής εξαπλώσεως της, από την Ομηρικήν εποχήν έως του Μεσαίωνος και από της Βρεταννίας και της Γερμανίας έως της Περσίας και της Αιγύπτου, παρουσιάζει ένα κύριον χαρακτηριστικόν, ότι λατρεύεται πλειάς Θεών οι οποίοι πάντοτε θεωρούνται Ατομικότητες-Προσωπικότητες και ως τοιαύται αναφέρονται εις όλας τας γραπτάς μαρτυρίας και ούτως εικονίζονται. --Οι Ελληνες Θεοί είναι περιγεγραμμέναι οντότητες, σώματα, και ως τοιαύτας τας νοεί ο κλασσικός Ελλην, ούτως τας απεικονίζει και ούτως προσεύχεται και συνομιλεί με αυτούς και αυτοί ως όντα με ευφυΐαν και συνείδησιν προστρέχουν, διό κοινόν επίθετον σχεδόν όλων είναι "επήκοος" και "γοργοεπήκοος"! Ως ευφυείς οντότητες τους παρακαλεί στους Ορφικούς μας Υμνους να "έλθουν ευμενείς" δίδοντες όλβον και υγείαν και πλούτου δόξαν άμεμπτον! --Η αργότερον εγκατασταθείσα εις τον χώρον του Ελληνικού Πολιτισμού, Χριστιανική θρησκεία, έσχεν την εξής εξέλιξιν: Είχε κληρονομήσει από τον επίσημον Ιουδαϊσμόν τον μονοθεϊσμόν  (λέγομε επίσημον διότι ο λαϊκός Ιουδαϊσμός έπιπτε συνεχώς εις τον αυτοματως γεννώμενον στην ψυχήν των ανθρώπων πολυθεϊσμόν). Ο Θεός Ιεχωβάς του ΙουδαϊσμουΧριστιανισμού εμφανίζεται εις την Αγίαν Γραφήν σαφώς ως ΑτομικότηςΠροσωπικότης, πανομοιότυπος των Ελλήνων Θεών ως περιγράφονται εις τα Ομηρικά έπη, και ασφαλώς ως Ατομικότης-Προσωπικότης εμφανίζεται ο υιός, το δεύτερον πρόσωπον της Τριάδος και ως πλήρως ανθρωπομορφική ομηρικού τύπου Ατομικότης-Προσωπικότης λατρεύεται σήμερον υπό των ανά την Υφήλιον μυριάδων χριστιανών. Εμφανισθείς ο Χριστιανισμός στον Ελληνικόν χώρον διά να επιζήση υπέκυψε εις την λαϊκήν απαίτησιν και κατέληξε εις πυραμίδα Ανωτέρων Κόσμων, όπου οι Αγιοι και η Θεοτόκος θεωρούνται φυσικά ως ΑτομικότητεςΠροσωπικότητες, οι οποίες κατέκτησαν την αθανασίαν διά του ελληνικού "Θεός εγένου εξ ανθρώπου", και ως τοιαύτας τας εκλαμβάνουν και τας επικαλούνται οι πιστοί. Επομένως είναι άτοπον να ισχυρισθή τις ότι η λαϊκή ψυχή η οποία επέβαλε στον Χριστανισμόν την λατρείαν αυτήν των Ατομικοτήτων-Προσωπικοτήτων, άλλως εσκέπτετο προχριστιανικώς. --Η αμφισβήτησις εάν μία θρησκεία λατρεύει ΑτομικότηταςΠροσωπικότητας είναι δυνατόν να οδηγήση εις άρνησιν αναγνωρίσεώς της υπό των αρμοδίων αρχών, αι οποίαι θα ισχυρισθούν βασίμως ότι η πίστις εις έτερα και νεφελώδη μορφώματα δεν συνιστά θρησκείαν. === ΤΡΙΤΟΝ: ΑΝΑΛΥΣΙΣ --Περί του θέματος της Ατομικότητος θεωρούμε ότι πάσα συζήτησις είναι άτοπος και περιττή, καθώς αναμφισβήτητον γεγονός τυγχάνει ότι κατά την ελληνικήν αντίληψιν η Ανωτέρα συνείδησις είναι ατομική (δεν αποτελεί δεξαμενήν αλλά είναι "συσκευασμένη σε ατομικά φακελλάκια" λεγομε, διά να γινόμεθα αντιληπτοί υφ' όλων). --Περί του θέματος του Προσώπου των Θεών διευκρινίζομε: --ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΩΝ ΘΕΩΝ Ας είδωμεν κατά πρώτον τους ορισμούς: ΟΡΙΣΜΟΙ -- Ο κλασσικός ορισμός του προσώπου (person) είναι: Naturæ rationalis individua substantia (an individual substance of a rational nature) [ Boethius in "De persona et duabus naturis", c. ii], τουτέστιν: Πρόσωπον: Μία ατομική ουσία λογικής φύσεως. Individua substantia (ατομική ουσία) σημαίνει, substantia, completa, per se subsistens, separata ab aliia, i.e., a substance, complete, subsisting per se, existing apart from others (Aquinas, III, Q. xvi, a. 12, ad 2um), όθεν: ατομική ουσία: ουσία πλήρης, αφ' εαυτής υπάρχουσα, διάφορος όλων των άλλων. -- Ο σύγχρονος φιλοσοφικός ορισμός: a being characterized by consciousness, rationality, and a moral sense. : ένα όν χαρακτηριζόμενον υπό συνειδήσεως, λογικής και ηθικής συναισθήσεως. -- Ενας άλλος ορισμός: "any entity that has the moral right of selfdetermination." Μία οντότης η οποία έχει το ηθικόν δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού και χαρακτηρίζεται από Intelligence, Self-awareness, Consciousness (ευφυΐαν, αυτεπίγνωσιν, συνείδησιν). --Οθεν, προσωπικότης είναι μία οντότης,  αφ' εαυτής υπάρχουσα, διάφορος όλων των άλλων, η οποία έχει το ηθικόν δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού και χαρακτηρίζεται από ευφυΐαν, αυτεπίγνωσιν και συνείδησιν. Αυτός ο ορισμός ισχύει διά τους ανθρώπους, οι άνθρωποι ούτως νοούνται. Ολοι οι άνθρωποι είναι πρόσωπα, πολλώ μάλλον οι Θεοί! Λάβετε δε υπ' όψιν σας επιπλέον ότι στην  χριστιανικήν θεολογίαν, πρόσωπα είναι ακόμη όχι μόνον ο Χριστός αλλά και οι τρείς ατομικότητες της Αγίας Τριάδος, του Πατρός ονομαζομένου το Απόλυτον πρόσωπον! Πώς εξάλλου θα ήτο η Κεφαλή της Θεότητος; Ο Πρώτος Θεός των Πλατωνικών; Δεν θα ήτο οντότης με ευφυΐαν, αυτεπίγνωσιν, συνείδησιν; Τί θα ήτο; Σε διηνεκή "απώλεια συνειδήσεως"; Μία αντίρρησις: ωρισμένοι λέγουν, οι Θεοί δεν είναι πρόσωπα, είναι κάτι επιπλεον, είναι υποστάσεις (διά να γίνη κατανοητόν: όλα όσα αποδίδουν θεολογικώς οι χριστιανοί στον Θεόν των συνιστούν Υπόστασιν). Η απάντησις είναι απλή και εύκολος έχουσα δύο σκέλη: (α) τα χαρακτηριστικά της υποστάσεως καθιστούν απαραίτητον να υπάρχη μόνον μία τοιαύτη και ουχί περισσότεραι· στον Χριστιανισμόν ο Θεός Πατήρ και εδώ ο Πρώτος Θεός των Πλατωνικών, το Ακίνητον κινούν του Αριστοτέλους. Απλοελληνιστί: δεν γίνεται να έχης πολλές υποστάσεις! (β) Εφ' όσον δημιουργείται ο Αισθητός Κόσμος η Υπόστασις-Δημιουργός "ανοίγει ένα παράθυρο" στην Χρονικότητα δρώσα σαφώς ως Πρόσωπον και προσωπικώς διανέμουσα στον Κόσμον την Πρόνοιαν! Απλούστερον, μία υπόστασις αυτοδικαίως έχει τας ιδιότητας του προσώπου (personhood) (σαφώς περιγράφεται τούτο στην Ινδουϊστικήν έννοιαν της Αβατάρας). Επαναλαμβάνομε ότι ο ισχυρισμός ότι η θρησκεία μας δεν λατρεύει προσωπικότητας, αλλά αορίστους οντότητας άνευ ευφυΐας, αυτεπίγνωσεως, συνειδήσεως, είναι ό,τι πρέπει διά να μην αναγνωρισθώμεν ποτέ! --ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΩΣ: Ανευ τινός αμφιβολίας, εμείς οι Ελληνες λατρεύομε τους Μάκαρες Θεούς, οι οποίοι σαφώς, σαφέστατα, είναι πρόσωπα, αυτόνομες προσωπικότητες διαθέτουσες ευφυΐαν, αυτεπίγνωσιν και συνείδησιν! Επιπλέον δε διαθέτουν κυριολεκτικώς πρόσωπον και μορφήν κεχαραγμένην επί του λίθου και προ Αυτής ιστάμεθα θύοντες, σπένδοντες και αποδίδοντες δόξαν, τιμήν και προσκύνησιν! --ΤΟ ΑΞΙΟΠΕΡΙΕΡΓΟΝ ΓΕΓΟΝΟΣ Αποτελεί λίαν αξιοπερίεργον και ακατανόητον γεγονός το ότι: Ενώ όλοι οι πληθυσμοί παντού και πάντοτε και ΙΔΙΩΣ ΟΙ ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ λατρεύουν, προσεύχονται, επικαλούνται, ως είναι άλλωστε το μόνον λογικόν, Θεούς Ατομικότητας-Προσωπικότητας, τίνι τρόπω εδημιουργήθη η άποψις ότι κατά μοναδικήν εξαίρεσιν οι αρχαίοι Ελληνες ελάτρευον, επροσηύχοντο και επεκαλούντο κατά τρόπον απολύτως παράλογον οντότητας νεφελώδεις, δυνάμεις και ενεργείας, ἢ απροσώπους υποστάσεις και επομένως και ημείς οι πιστοί της Ελληνικής Θρησκείας οφείλομε ούτως να ομολογούμεν! === ΤΕΤΑΡΤΟΝ: Η ΘΕΣΙΣ ΜΑΣ Η Ιερά μας Παράδοσις σαφώς ομολογεί ότι ο εσώτατος πυρήν της πίστεώς μας, όστις αποτελεί το ύστατον σημείον υποχωρήσεώς μας, είναι η Ατομική-Προσωπική σύστασις των Ανωτέρων Κόσμων. Εάν ηθέλομεν να προβώμεν εις σοβαράς υποχωρήσεις ένεκεν συνεννοήσεώς μας με τους οιουσδήποτε άλλους ελληνίζοντας ἢ με άλλας θρησκείας θα ηδυνάμεθα να τα παραδώσωμεν όλα πλην αυτού και τουτέστιν να δεχθώμεν μίαν λίαν αποψιλωμένην ομολογίαν πίστεως η οποία εκτός αοριστολογιών θα περιελάμβανε μόνον ότι: "Πιστεύω και ἀποδίδω θείαν λατρείαν εἰς πληθὺν Θεῶν οἵτινες εἰσὶν Ἀτομικότητες, ἀθανάτου φύσεως καὶ τελείας ψυχικῆς συγκροτήσεως, καὶ Προσωπικότητες διαθέτουσες  Ἀνωτάτης τάξεως Συνείδησιν καὶ μεγίστης δυνάμεως Διάνοιαν." 

ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΟΤΙ Ο ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΑΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ;

Το παρόν άρθρο είναι ιδιαίτερα χρήσιμο καθώς κρίνει τον ευρωπαϊκό διαφωτισμό ιδεολογικώς αναδεικνύοντας το λάθος ορισμένων δεξιών διανοητών να τον τοποθετούν εξ ολοκλήρου στην αριστερά χαρίζοντας με αυτόν τον τρόπο την επιστήμη και τον ορθολογισμό  στην πνευματική σύφιλη της ανθρωπότητας.

Στην δεξιά διανόηση έχει παγιωθεί πως ο ευρωπαϊκός διαφωτισμός αποτελεί αριστερό φαινόμενο το οποίο επέφερε την πτώση της αριστοκρατίας, την άνοδο της δημοκρατίας, των υπόλοιπων αριστερών καθεστώτων σοσιαλιστικού τύπου και εν τέλει στην σημερινή κατάσταση κυριαρχίας της νέας αριστεράς και του καπιταλισμού. Η θεώρηση αυτή όχι μόνο δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα αλλά είναι και εξαιρετικά επιζήμια διότι ταυτίζει την αριστερά με όλα τα θετικά του διαφωτισμού και την δεξιά με τον σκοταδισμό και την τυραννία του μεσαίωνα. Η προσπάθεια δε να παρουσιαστεί ο μεσαίωνας ως χρυσή εποχή της ανθρωπότητας ξεπερνάει τα όρια της γελοιότητας και δεν πείθει παρά μόνο τους καλόγερους και τους φανατικούς χριστιανούς. Είναι άποψη χριστιανική και όχι δεξιά.

Ιστορικά το κίνημα του διαφωτισμού προέρχεται από την αναγέννηση η οποία υπήρξε πρόδρομος του. Την εποχή της οριστικής πτώσης της ανατολικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, στην Ιταλία αναπτύσσεται μια τάση προς την μελέτη της εθνικής αρχαιότητας και του πλατωνισμού. Στην στροφή αυτή συμβάλει το ελληνικό στοιχείο. Οι μαθητές και ιδεολογικοί απόγονοι του νεοπλατωνικού φιλόσοφου Πλήθωνα Γεμιστού οι οποίοι χαρακτηρίζονται από την εκκλησία ως ειδωλολάτρες. Αυτοί μαζί με άλλους σημαντικούς Λατίνους ανθρώπους του πνεύματος απομακρύνονται από την χριστιανική γραμμή θεώρησης του κόσμου και όπως οι Έλληνες της αρχαιότητας ψάχνουν να βρουν την αλήθεια με τον ορθό λόγο. Έμπνευση τους γίνεται η ελληνική αρχαιότητα. Η επιστροφή αυτή δημιουργεί την αναγέννηση με την οποία αλλάζει ο τρόπος που σκέπτονται οι άνθρωποι, πρώτα των τεχνών και των γραμμάτων. Αφήνουν την αγία γραφή, τα ευαγγέλια και τους πατέρες και μελετούν την αρχαία γραμματεία, τους φιλοσόφους, τον Όμηρο και τον Πλάτωνα.

Φωτισμένοι πολιτικοί ηγεμόνες και ηγέτες της δυτικής εκκλησίας αντιλαμβάνονται ότι για να βγει η ανθρωπότητα από το τέλμα και να μην εξαφανιστεί από επιδημίες όπως η μαύρη πανώλη, που την περίοδο εκείνη εξόντωσε το ένα τρίτο του πληθυσμού  της Ευρώπης, δεν αρκεί η νηστεία αλλά πρέπει ο άνθρωπος με τις δικές του δυνάμεις να βρει λύσεις ώστε να επιβιώσει και να προοδεύσει. Όλοι αυτοί, αναπτύσσουν δραστηριότητα, ανοίγουν πανεπιστήμια, χρηματοδοτούν, υποστηρίζουν τους στοχαστές με αποτέλεσμα η επιστημονική σκέψη να γνωρίσει επιτέλους άνθιση ξανά ύστερα από δέκα αιώνες σκοταδισμού. Παράλληλα σε ορισμένους κύκλους αρχίζει να αμφισβητείται κρυφά η εκκλησία και η χριστιανική  θρησκεία.

Τον 18^ο αιώνα στην δύση το κίνημα γιγαντώθηκε χάρις την οικονομική ανάπτυξη και την ανάδειξη της λεγόμενης αστικής τάξης η οποία το υποστήριξε. Βρισκόμαστε πλέον στην περίοδο του διαφωτισμού όπου οι απόψεις της αναγέννησης έχουν παράγει καρπούς, τεχνολογία, ανακαλύψεις, εφευρέσεις και βρίσκουν απήχηση σε σημαντική μερίδα του πληθυσμού. Οι λεγόμενοι αστοί μορφώνονται, αποκτούν χρήμα, γνώση και δύναμη. Παρόλα αυτά βρίσκονται εκτός πολιτικής εξουσίας διότι εξακολουθεί να κυβερνάει η αριστοκρατία με την εκκλησία. Τότε εμφανίζεται μια νέα πολιτική πρόταση που ακούσει στο όνομα δημοκρατία. Σε αυτήν προσανατολίζεται και η εξαθλιωμένη μάζα που παρατηρώντας την άνοδο των αστών προσδοκά μια αλλαγή προς το καλύτερο. Μυρίζει επανάσταση.

Οι διαφωτιστές διαπίστωναν πως η  συμπόρευση της μοναρχίας με τον χριστιανισμό ευθύνονταν για την μακροχρόνια επιστημονική καθυστέρηση, την φτώχεια, την εκμετάλλευση των πτωχών από τους φεουδάρχες και την έλλειψη προόδου. Γι’ αυτό αντιδρώντας στο πολιτικό και θρησκευτικό κατεστημένο της εποχής πρότειναν ως βέλτιστο πολίτευμα την δημοκρατία και τον αθεϊσμό. Την οργάνωση της ανατροπής ανέλαβαν βεβαίως μυστικές μασονικές οργανώσεις με ουμανιστικά αντιχριστιανικά ιδεώδη. Έτσι από την θεωρία περάσαμε στην πολιτική επανάσταση και την μετάβαση από το παλαιό καθεστώς της χριστιανικής βασιλείας στην δημοκρατία και το λαϊκό κράτος.

Κατόπιν αυτών δεξιοί διανοούμενοι θεώρησαν ότι ο διαφωτισμός ήταν εξ ολοκλήρου κίνημα της αριστεράς. Αριστεροί μασόνοι μαζί με εβραίους που πίστευαν στον σατανά (sic) αποφάσισαν να οργανωθούν με μυστικότητα για να ανατρέψουν τους ευσεβείς βασιλείς, τους ευγενείς ιππότες, να φέρουν την ισοπεδωτική δημοκρατία και να χτυπήσουν την αγία μας εκκλησία. Τούτο όμως είναι μόνο εν μέρει σωστό. Διότι σημαντικά στοιχεία του διαφωτισμού δεν ήταν αριστερά αλλά άκρως δεξιά. Με το να εντάσσουν τον διαφωτισμό στην αριστερά σφάλλουν τραγικά διότι τούτο όχι μόνο δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα αλλά της χαρίζουν τον ορθολογισμό, την επιστήμη, τον φιλοσοφικό στοχασμό, την αισθητική και γενικώς τον σύγχρονο πολιτισμό.

Δέσμιοι της χριστιανοσύνης και της προσήλωσης στο παλαιό καθεστώς ξεκινούν από την λανθασμένη αντίληψη ότι τον μεσαίωνα όλα ήταν καλά κι ο χριστιανισμός μια άψογη δεξιά θρησκεία. Αμφότερα δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Ο μεσαίωνας ήταν εποχή, οπισθοδρόμησης του πολιτισμού, ανελευθερίας, ταραχών, συνεχών συγκρούσεων, επιδρομών βαρβάρων, σκοταδισμού, φυλετικών μίξεων, ισλαμικής επέκτασης, θεοκρατίας, διαφθοράς, αγραμματοσύνης,  αντεθνισμού. Η φιλοσοφία και η όποια εκπαίδευση υπήρξε θεραπαινίδα του χριστιανισμού. Η τεχνολογική πρόοδος υπήρξε υποτυπώδης. Η πολιτική εξουσία είχε διαφθαρεί διότι οι βασιλείς δεν ηγεμόνευαν σε ένα έθνος χάριν αυτού αλλά σε ένα μίγμα λαών προς ίδιον όφελος. Διάφοροι μικροί ή μεγάλοι χριστιανοί ηγεμόνες με μισθοφορικούς ετεροκλήτους στρατούς κυριαρχούσαν σε μια περιοχή και δημιουργούσαν κράτη. Τα κράτη χωρίζονταν σε φέουδα και οι φεουδάρχες με τους μισθοφόρους τους τυραννούσαν τους διαφόρων εθνικοτήτων αγρότες. Ύστερα κάποιοι άλλοι τους επιτίθονταν και αν κέρδιζαν αναλάμβαναν αυτοί την εξουσία στην θέση των προηγούμενων. Εντωμεταξύ ο ισλαμισμός και η ασιατική εφόρμηση έθεταν την ευρωπαϊκή φυλή και τον πολιτισμό της σε μέγιστο κίνδυνο.

Η εκκλησία συνεργάζονταν χωρίς αντίρρηση με όλους τους βασιλείς ανεξαιρέτως, νομιμοποιώντας την εξουσία τους, διά της θεϊκής σφραγίδας που κατείχε κατ’ αποκλειστικότητα. Χάρις την απόλυτη πνευματική της κυριαρχία με την καλλιέργεια του φόβου στους δυστυχείς υποτελείς κρατούσε αυτούς πειθήνιους στην πολιτική εξουσία. Για τις υπηρεσίες της λάμβανε ως αντίτιμο τα ανάλογα προνόμια. Ανταποκρίνεται αυτό στην δεξιά ηθική;  

Επομένως για να είμαστε δίκαιοι ούτε χρηστή βασιλεία, ούτε αληθινή αριστοκρατία υπήρχε, ούτε δικαιοσύνη, ούτε τέχνη, ούτε επιστήμη, ούτε σπουδαίος πολιτισμός. Υπήρχε κυρίως μια διαφθαρμένη πολιτική εξουσία που συνεργάζονταν με την διαφθαρμένη θρησκευτική εξουσία και από κοινού εκμεταλλεύονταν την αγελαία μάζα. Υπήρχε αγριότητα, δεισιδαιμονία, φτώχεια, δουλεία, καλογερισμός, αμάθεια, φανατισμός, κακοδιοίκηση και αυθαιρεσία. Στον ελληνικό χώρο η παρακμή έφτασε σε τέτοιο σημείο που το βυζαντινό κράτος πρώτα διαλύθηκε με τους εμφυλίους των διεκδικητών του θρόνου και εν συνεχεία καταλύθηκε από τους Οθωμανούς. Η δε «μήτηρ» εκκλησία εγκλωβισμένη στην θεολογία και την διαφθορά συνέβαλε κι αυτή στην αποδυνάμωση του κράτους με τις έριδες περί ένωσης ή μη και τις διενέξεις περί του φύλου των αγγέλων. Αργότερα μετά την πτώση επισφράγισε τον ανθελληνικό της ρόλο συνεργαζόμενη αρμονικά με τους ισλαμιστές αφέντες!

Τα παραπάνω προφανώς δεν κάνουν τα μεσαιωνικά καθεστώτα δεξιά. Όπως δεξιά θρησκεία δεν κάνει τον χριστιανισμό, η πίστη σε έναν αναρχικό Θεό που μπορεί να κάνει ότι θέλει. Η απαξία του κόσμου, της ανθρώπινης δημιουργίας, της φιλοσοφίας, της τέχνης, του έθνους, της φυλής, του αθλητισμού, ο περιορισμός της ελευθερίας του λόγου, της σκέψης, της δραστηριότητας, της θρησκευτικής επιλογής, ο διεθνισμός, η διακήρυξη της ισότητας των ανθρώπων και των εθνών, η πλήρης ισοπέδωση και ο διαχωρισμός στο δίπολο πιστοί και άπιστοι. Αντιθέτως η νεότερη αριστερά σε αυτά τα σημεία θεμελίωσε το οικοδόμημα της. Είπε δηλαδή, «ναι κι εμείς πιστεύουμε ότι ο κόσμος δεν είναι σωστός και γι’ αυτό θα τον αλλάξουμε. Όπως λέει και η θρησκεία οι άνθρωποι πρέπει να είναι ίσοι και να ζουν αδελφικά. Αφού όμως δεν τα κατάφερε ο αυτοκράτορας και η εκκλησία θα τα καταφέρουμε εμείς με την επιστήμη μας!».

Συνεπώς η αναγέννηση και ο διαφωτισμός έλαβαν τα αριστερά τους στοιχεία προφανέστατα από την χριστιανική ιδεολογία. Η μασονία με το ελευθερία, ισότης, αδελφότης το χριστιανικό όραμα περιέγραφε, απλώς πίστευε ότι θα το πραγματοποιούσε όχι δια της λατρείας προς τον Θεό αλλά δια της δημοκρατίας και της επιστήμη. Με άλλα λόγια πρέπει να γίνει κατανοητό πως η αριστερά δεν γεννήθηκε από τις άνευ σημαντικής δύναμης γνωστικές σέκτες του χριστιανισμού, οι οποίες αναμφίβολα έπαιξαν τον ρόλο τους, αλλά από τα γνωστικά στοιχεία του. Αυτά ο διαφωτισμός υιοθέτησε ατόφια ως αξίες και αποτελούν την αριστερή του πλευρά.

Παράλληλα όμως παρέλαβε από τον αρχαίο παραδοσιακό κόσμο τον ορθολογισμό ο οποίος είναι δεξιό στοιχείο. Ο ορθολογισμός προέρχεται από την αρχαία παραδοσιακή θρησκεία καθόσον σε αντίθεση με τον μονοθεϊσμό οι Θεοί της δεν ήταν άναρχοι, κατά παράβαση της φυσικής τάξης, διότι πάνω από Αυτούς βρίσκονταν ο Νόμος και ο Λόγος. Η πίστη ότι στην «Ανάγκη και οι Θεοί πείθονται» στην αρχαιότητα ωθούσε τους ανθρώπους προς την παρατήρηση της φύσης, στην φιλοσοφία και τον ορθό λόγο. Ο τελευταίος δεν αντιτίθονταν στην παραδοσιακή τάξη. Αντιθέτως αιτιολογούσε τα αριστοκρατικά της ιδεώδη. Ο εξισωτισμός εξάλλου δεν βασίζεται στην λογική αλλά στο χριστιανικό θρησκευτικό δόγμα. Απλώς οι άθεοι κατά τα άλλα διαφωτιστές μας σκεπτόμενοι απολύτως χριστιανικά κι όχι παραδοσιακά έθεσαν την επιστήμη στην υπηρεσία του.

Ήταν λοιπόν ο Διαφωτισμός φαινόμενο σύνθετο. Ξεκίνησε από τους αντιχριστιανούς δεξιότατους πλατωνικούς φιλοσόφους που γύρευαν επιστροφή στην εθνική θρησκεία και τον ορθολογισμό αλλά στην συνέχεια αναπτύχθηκε από άθεους με χριστιανικές όμως αξίες οι οποίοι χρησιμοποίησαν την επιστήμη για να φτιάξουν έναν νέο κόσμο με ισότητα, αγάπη, διεθνισμό, ειρήνη, δημοκρατία. Ο χριστιανισμός πολεμήθηκε σαν θρησκεία από τους άθεους Ιακωβίνους, όμως οι ίδιοι αυτοί άθεοι το χριστιανικό όραμα γύρευαν να κάμουν πράξη. Ύστερα άλλοι αριστεροί με τον ίδιο τρόπο είπαν ότι την ισότητα δεν θα την φέρει η αστική δημοκρατία αλλά η εργατική δικτατορία. Έπειτα άλλοι πρότειναν την αναρχία και το κακό συνεχίζεται. 

Το δεξιό κίνημα του μέλλοντος οφείλει να απελευθερώσει την λογική από τα δεσμά της αριστεράς κι όχι να υποστηρίζει τον σκοταδισμό του μεσαίωνα αντιδρώντας στον δήθεν αριστερό διαφωτισμό. Για να περάσουμε στην αριστοκρατία οφείλουμε να καταδείξουμε ότι ο ορθολογισμός είναι δεξιότατος. Η λογική φωνάζει ότι η ανισότητα των ανθρώπων αποτελεί νόμο της φύσης. Να καταδείξουμε διά του ορθού λόγου ότι οι δεξιές ιδέες περί έθνους, φυλής, ιεραρχίας, τάξης, πειθαρχίας, αγώνος, υπερέχουν των αριστερών και ότι σαφώς δεν συμπλέουμε με τα καθεστώτα της ύστερης αρχαιότητας ή τα μεσαιωνικά χριστιανικά καθόσον δεν ήταν αμιγώς δεξιά αφού κυριαρχούσε ο πολυφυλετισμός, ο διεθνισμός, η διαφθορά, η τυραννία των δυνατών στους αδύνατους, η αμορφωσιά, η δεισιδαιμονία και η χριστιανική θεοκρατία, η στρατοκρατία, ο παραλογισμός και ο απεμπολισμός του εθνικού πολιτισμού.