Ο ισχυρός καλά είναι να μην διαπραγματεύεται κάτι που
είναι εύκολο να επιβάλει. Διότι από την διαπραγμάτευση έχει μόνο να χάσει. Αν
κάνει διαπραγμάτευση θα πρέπει να επιδιώκει κάποιο συμφέρον μεγαλύτερο από αυτό
που μπορεί να χάσει. Δηλαδή για να μπει στην διελκυστίνδα του πάρε δώσε από την
οποία μπορεί να βγει χαμένος πρέπει η νίκη να είναι πιθανή και τα κέρδη
σημαντικά σε σχέση με την ήττα.
Ένας αξιωματικός, για παράδειγμα, δεν επιτρέπεται να συζητά
με τους υφισταμένους του ότι μπορεί να γίνει απλά με μια διαταγή. Επίσης δεν
πρέπει να δίνει εξηγήσεις για ποιο λόγο αποφάσισε ότι αποφάσισε διότι δεν
χρειάζεται. Αυτό μόνο να τον βλάψει μπορεί. Δείχνει αδυναμία και έλλειψη
σιγουριάς. Σαν να ζητάει την συγκατάθεση των κατωτέρων του. Οι μάζες δεν πείθονται
αν τις λογαριάζεις αλλά εκ του αποτελέσματος. Όταν το αποτέλεσμα είναι καλό
δέχονται ότι οι ενέργειές του ηγέτη ήταν οι δέουσες και τον παραδέχονται. Αν το
αποτέλεσμα είναι κακό τότε δεν θα εκτιμήσουν την αβρότητα του αλλά θα πουν «τέτοιος
παθητικός που ήταν τι περίμενες».
Οι αληθινοί ηγέτες αποφεύγουν τις διαπραγματεύσεις
διότι οδηγούν σε εκπτώσεις ως προς τις ενδεδειγμένες ενέργειες. Κάτι
δημοκρατικοί που κάθονται και συζητούν με τους πάντες φοβούμενοι να πάρουν μια σωστή
απόφαση είναι επιβλαβείς και θυμίζουν κλόουν. Η δημοκρατική ψυχολογία, που
ανήκει σε μαλθακούς ανθρώπους, κατευθύνει σε ατελείωτες συζητήσεις που καταρρακώνουν
το κύρος του κράτους καταδεικνύοντας την ανικανότητα και την αναποτελεσματικότητα
του. Όταν οι συνθήκες είναι δύσκολες η δημοκρατία καταρρέει διότι όταν πρέπει
να ληφθούν άμεσα δυναμικές αποφάσεις κι εσύ διαπραγματεύεσαι χάνεσαι.
Για αυτό όταν ο Καποδίστριας ήρθε στην χώρα απαίτησε κατευθείαν
να του αποδοθούν όλες οι εξουσίες διότι ενώ κινδύνευε η Ελλάδα δεν ήταν διατεθειμένος
να κάνει τον κλόουν διαπραγμετευόμενος με τον έναν και τον άλλον πολιτικάντη. Οι
πολιτικάντηδες βεβαίως αντέδρασαν αλλά όταν στο τέλος τους δήλωσε, ότι τα πάντα
θα θυσίαζε υπέρ της Ελλάδος, αλλά ποτέ την υπόληψή του και ότι εάν εκείνοι δεν
ήθελαν να τον ακούσουν, αυτός θα έφευγε από την Ελλάδα με το πλοίο που τον είχε
φέρει, αμέσως υπέγραψαν πρόθυμα τα σχετικά διατάγματα και τον έκαναν δικτάτορα.
Ένας χαρισματικός ηγέτης δεν γλύφει ποτέ το λαουτζίκο.
Η διαφορά του από τον μη χαρισματικό είναι ότι τον μεθάει με το όραμά του και
με ότι ηδονικό ή περιπετειώδες του υπόσχεται. Ο χαρισματικός δεν διατάζει αλλά
δελεάζει. Με τον τρόπο αυτό οι μάζες πολεμούν για τον σκοπό του τον οποίο
κάνουν δικό τους σκοπό. Κατά τα λοιπά αυτός διατάζει και οι άλλοι ακολουθούν
σαν υπνωτισμένες αγέλες. Αν δεν έχεις να δώσεις στον λαό μέθη και πρέπει να τον
διοικήσεις απλά διοίκησε με αυστηρότητα όσο πιο δίκαια μπορείς χωρίς πολλά
λόγια.
Σε κάθε καθεστώς ο άρχοντας είναι ισχυρός όταν τα
αποτελέσματα της εξουσίας του είναι θετικά για τις ομάδες που τον στηρίζουν,
για ένα μεγάλο μέρος της μάζας και δεν είναι ιδιαίτερα οδυνηρά για το υπόλοιπο.
Όταν λαμβάνεται μία απόφαση και κάποια μερίδα αντιδράει ο άρχοντας πρέπει να
υπολογίσει αν συμφέρει να διαπραγματευτεί ή όχι. Αν η δυναμική της αντίδρασης
είναι τέτοια που απειλεί την εξουσία του τότε συμφέρει να διαπραγματευτεί ώστε
να δώσει κάτι για να μην χάσει τα πάντα. Αν μπορεί να περάσει αυτό που θέλει
χωρίς να πάθει κάτι τότε πρέπει να μην δώσει καμία σημασίας στις τσιρίδες του
όχλου.
Σε κάθε περίπτωση καλό είναι αν μπορούμε να αποφεύγουμε
τις διαπραγματεύσεις. Διαπραγματευόμαστε μόνο όταν είναι να έχουμε όφελος από
την διαπραγμάτευση. Αυτός είναι ο χρυσός κανόνας τον οποίον ακολουθούν οι
σοβαροί άνθρωποι. Αν τυχόν συναντήσετε κάποιον ισχυρό που με το παραμικρό κάθεται
και διαπραγματεύεται είστε πολύ τυχεροί διότι βρήκατε ένα διαμάντι για εκμετάλλευση.
Αυτό συνήθως παθαίνουν κάτι ηλικιωμένοι και ανασφαλείς άνθρωποι από διάφορους αετονύχηδες.
