Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Η τρομοκρατία στην χώρα μας προέρχεται από την άκρα αριστερά. Την αριστερά δηλαδή που είναι ασυμβίβαστη. Που αιτείται εδώ και τώρα κοινωνική επανάσταση και πραγματοποίηση των ιδεών της. Η αριστερά αυτή στρέφεται όχι μόνο εναντίον κάθε δεξιού ανθρώπου και ιδέας αλλά ακόμα κι εναντίον του αριστερού κράτους και των αριστερών που έχουν θέση στους μηχανισμούς του κατηγορώντας το όλο σύστημα ως δήθεν «ακροδεξιό» ή συνηθέστερα «καπιταλιστικό».

Χωρίς αμφιβολία την τρομοκρατία την τρέφει το ίδιο το κράτος διότι ως αριστερό που είναι δημιουργεί αριστερή συνείδηση στην κοινωνία και μάλιστα στην νεολαία. Η νεολαία για ψυχολογικούς λόγους πάντα έχει τάσεις ριζοσπαστικές. Όταν βλέπει ότι οι αριστεροί κατά τα άλλα που κυβερνούν δεν πραγματοποιούν πλήρως τα αριστερά οράματα αμέσως τους χρεώνουν -δικαίως- υποκρισία και συμβιβασμό με το κατεστημένο που γι’ αυτούς είναι «δεξιό», διότι ακόμα δεν έγινε τελείως αριστερό. Ακόμα χειρότερα αν κυβερνούν αριστεροί με φιλελεύθερες αντιλήψεις στην οικονομία αφού κατά την μονολιθική τους αντίληψη ταυτίζουν τον φιλελευθερισμό και τον καπιταλισμό με την άκρα δεξιά.

Εξαιτίας της δεξιάς σιγής επήλθε η ιδεολογική κυριαρχία της αριστεράς εδώ και 70 έτη τουλάχιστον. Έτσι οι αριστεροί κατέλαβαν το κράτος και αναπαράγουν την ιδεολογία τους στην εκπαίδευση και τον πολιτισμό με αποτέλεσμα να επιτύχουν την αποκρυστάλλωση μιας αριστερής ηθικής όπου τα ιδανικά της δεν αμφισβητούνται. Περίπου κατάφεραν να επιβάλουν την πεποίθηση ότι όποιος δεν τα πιστεύει δεν είναι άνθρωπος καν αλλά ένα τέρας που το ονομάζουν φασίστα κατά απλουστευμένο τρόπο. Αυτά τα ιδανικά είναι που υποτίθεται γυρεύουν να πραγματοποιήσουν αλλά για λόγους συμφέροντος ή πρόσκρουσης στην πραγματικότητα αδυνατούν. Τότε οι κυβερνώντες με τις ωραίες αριστερές διακηρύξεις ομιλούν για την αναγκαιότητα της ειρηνικής επανάστασης, του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού κτλ όμως επειδή δοκίμασαν και τα αγαθά της εξουσίας και τους άρεσαν πολύ υιοθετούν την βολική καιροσκοπική άποψη πως η επανάσταση μπορεί να περιμένει όσο περνάμε όμορφα.

Τι γίνεται όμως με αυτούς που ποτίστηκαν με το αριστερό δηλητήριο και δεν περνάν όμορφα; Τι γίνεται με τους αγνούς νεολαίους που ενώ τους έμαθαν να πιστεύουν στα αριστερά ιδανικά ξαφνικά στο πανεπιστήμιο συνειδητοποιούν ότι η επανάσταση πουλήθηκε χάριν του βολέματος; Λοιπόν γίνεται το εξής. Οι συνετοί μπαίνουν στο διαφθαρμένο σύστημα κατανοώντας ότι έτσι είναι και δεν γίνεται αλλιώς. Οι ασταθείς, οι ψυχάκιδες και οι αληθινοί πιστοί αποφασίζουν να πολεμήσουν το σύστημα. Παίρνουν πρώτα τις μολότοφ και μετά τα όπλα κι αρχίζουν να σκοτώνουν. Κοντά σε αυτούς οι καιροσκόποι και οι έχοντες εγκληματική φύση από γεννησιμιού τους καθώς η επανάσταση έχει και μπόλικο πλιάτσικο. Αυτό το εκρηκτικό μίγμα γυρεύει να πράξει δια της βίας ότι το αριστερό κράτος ευαγγελίζεται ότι θα κάμει μεν ειρηνικά αλλά δεν κάμει, ή μάλλον δεν κάμει στο βαθμό που γυρεύει η αγανακτούσα νεολαία.

Έτσι εμφανίζεται ένα παρακράτος που μάχεται να πραγματοποιήσει με την ωμή βία ότι το κράτος υποκριτικά υποστηρίζει αλλά στην πράξη τοποθετεί σε δεύτερη μοίρα. Όπως σε κάθε θρησκεία υπάρχουν διάφορες αποχρώσεις έτσι και στην θρησκεία της αριστεράς υπάρχουν οι μετριοπαθείς αριστεροί της πρώτης κατηγορίας και οι ορθόδοξοι φανατικοί της δεύτερης. Το αδιέξοδο των ταγών της πρώτης κατηγορίας όσον αφορά την καταπολέμηση των φανατικών έγκειται στο ότι δεν καταπολεμούν την ηθική βάση που τους διαμορφώνει. Διότι πολύ απλά πιστεύουν ότι τα παιδιά δεν έχουν άδικο σε αυτά που αποσκοπούν απλά ο τρόπος δεν είναι σωστός.

Στην Ευρώπη η τρομοκρατία δεν είναι στο επίπεδο της δικής μας διότι εκεί υπάρχει χρήμα και έντονη προπαγάνδα προς την κατεύθυνση του κατευνασμού των άγριων αγοριών με ταυτόχρονη τιμωρία των παρεκκλίσεων. Εδώ φυσικά το σύστημα δεν μπορεί να κατευνάσει την νεολαία εξαγοράζοντας την οργή της με καλούδια αφού κατάφεραν να χρεοκοπήσουν το κράτος.

Η ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ

 Έχουμε αναφερθεί και άλλοτε στα αιτία της επικράτησης του χριστιανισμού που εδράζονται στο χαμηλό νοητικό - πνευματικό επίπεδο της μάζας και στην τεράστια προπαγανδιστική δύναμη της χριστιανικής θεωρίας. Εδώ θα εξετάσουμε τις σχιζοφρενικές δοξασίες του που δημιουργούν στους πιστούς σχιζοφρενικές ή τουλάχιστον αντιφατικές συμπεριφορές.

Γνωρίζουμε ότι η χαμηλού διανοητικού, αλλά υψηλού συναισθηματικού, επιπέδου μάζα είναι εύκολο θύμα κάθε αριστερής θεωρίας. Η κατήχηση σε εκφυλιστικές ιδέες, κάθε τύπου, που ξεχειλίζουν συναισθηματισμού, βρίσκει πρόσφορο έδαφος παρά τον παραλογισμό τους διότι η λογική σκέψη είτε απουσιάζει τελείως είτε παίζει δευτερεύοντα ρόλο.

Η χριστιανική θεωρία προβάλει ως ηθικό πρότυπο την αρρωστημένη-παθολογική αγάπη: «εγώ δε λέγω υμίν, αγαπάτε τους εχθρούς υμών, ευλογείτε τους καταρωμένους υμάς, καλώς ποιείτε τοίς μισούσιν υμάς», την άνευ ορίων ισότητα και αλληλεγγύη: «ο έχων δυο χιτώνας μεταδότω τω μη έχοντι», την υποταγή: «όστις σε ραπίσει επί την δεξιάν σιαγόνα, στρέψον αυτω και την άλλην». Όποιος ακολουθεί τα προστάγματα αυτά θα επιβραβευτεί: «δεύτε οι ευλογημένοι του Πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου». Οι ιδέες αυτές καλλιεργούν τον αρχέγονο μαζοχισμό των κατωτέρων οι οποίοι νιώθουν ανακούφιση αναγάγοντας την δειλία και την μαλθακότητα τους σε αρετή. Η δωρεά του χιτώνα τους, η υποταγή στον εχθρό, η ευεργεσία στον αδικούντα επιπλέον θα φέρει την μεταθανάτια επιβράβευση.

Από την άλλη όμως δεν λείπουν και οι αντίθετες ηθικές προτροπές που προωθούν την εχθρότητα και το μίσος: «Τους εχθρούς μου, τους μη θελήσαντάς με βασιλεύσαι επ’ αυτών, αγάγετε ώδε και κατασφάξατε αυτούς», παραγγέλλει ο Ιησούς στους μαθητές του.  Επίσης: «ο μη ών μετ' εμού κατ' εμού εστι, και ο μη συνάγων μετ' εμού σκορπίζει», «Ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται ὁ δὲ ἀπιστήσας κατακριθήσεται», «απελεύσονται ούτοι (οι αμαρτωλοί) εις κόλασιν αιώνιον» κτλ. Από τα παραπάνω συνάγεται πως όσοι δεν συμφωνούν με το χριστιανικό κήρυγμα θεωρούνται εχθροί και δέον είναι να κατασφάζονται.  Είναι ξεκάθαρο δε ότι μόνο όσοι πίστεψαν και βαπτίστηκαν πρόκειται να σωθούν στον παράδεισο ενώ οι άπιστοι θα κατακριθούν και φυσικά θα οδηγηθούν στο πυρ το εξώτερον με σκοπό τον αιώνιο βασανισμό.

Έχουμε λοιπόν δυο αντίθετες ηθικές γραμμές στον χριστιανισμό που προέρχονται από την ίδια πηγή, τον θεό του που παρουσιάζεται μια ως απολύτως ελεήμων πχ συγχωρεί αυτούς που τον σταυρώνουν με τον αφορισμό: «ου γαρ οίδασι τι ποιούσι», και μια ως ακραίος σαδιστής τιμωρός: «πορεύεσθε απ’ εμού οι κατηραμένοι εις το πυρ το αιώνιον το ητοιμασμένον τω διαβόλων και τοις αγγέλοις αυτού»,  

Η πρώτη διαμορφώνει μια άλογη μαζοχιστική συμπεριφορά σαν αυτή του νυν αρχιεπισκόπου που εναγκαλίζεται τους ισλαμιστές λαθρομετανάστες στα διάφορα «χοτ σποτ» κατακρίνοντας ως μη αληθινούς χριστιανούς όσους αντιδρούν στον εποικισμό, καίτοι γνωρίζει ότι αν οι προσφιλείς του επικρατήσουν, όπως πράττουν αιώνες τώρα, θα γενοκτονήσουν το ποίμνιο του.

Η δεύτερη γραμμή διαμορφώνει μια άλλη επίσης άλογη συμπεριφορά αυτή του σταυροφόρου εκδικητή, του μανιακού στρατοκαλόγερου που σκοτώνει ειδωλολάτρες, κατακρημνίζει εθνικούς ναούς θρυμματίζει αγάλματα, ή καίει αιρετικούς και μάγισσες στην πυρά.

Το ποια γραμμή κατά καιρούς επικρατεί εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, κυρίως από την βούληση της πολιτικής εξουσίας. Πάντως οι συνειδητοί χριστιανοί, δηλαδή αυτοί που τον παίρνουν στα σοβαρά και μελετούν τις γραφές κινδυνεύουν οπωσδήποτε από σχιζοφρένεια.