ΠΩΣ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΕΓΙΝΕ ΣΥΜΠΑΘΗΣ ΚΑΙ Η ΔΕΞΙΑ ΑΠΕΧΘΗΣ.

Η αριστερά πάντα σε κάθε λαϊκό αίτημα ή διεκδίκηση μπαίνει μπροστά και ξεσηκώνει τις μάζες είτε αυτό είναι δίκαιο είτε είναι άδικο, είτε την ικανοποίησή του επιτρέπουν οι συνθήκες είτε όχι. Απευθύνεται στα ταπεινά ένστικτα και για το λόγο αυτό καθίσταται συμπαθής στις άλογες μάζες. Η δεξιά εξετάζει τα λαϊκά αιτήματα σύμφωνα με τις δυνατότητες της οικονομίας αλλά και την αξία της εργασίας της κάθε τάξης και προπάντων υπό το κριτήριο του εθνικού συμφέροντος που είναι υπέρ άνω όλων.  Η αριστερά με τον τρόπο αυτό παρουσιάζεται στον απαίδευτο όχλο ως φιλολαϊκή και η δεξιά ως αντιλαϊκή. Η συνέπεια της αριστερής πολιτικής είναι η καταστροφή του κράτους. Όμως αν καταστραφεί το κράτος καταρρέει και το αριστερό καθεστώς. Γι’ αυτό και όταν η αριστερά γίνεται κυβέρνηση δεν εφαρμόζει ποτέ «καθαρόαιμη» αριστερή πολιτική και αυτοαναιρείται. Ιδίως όπου κυριάρχησε η κουμμουνιστική αριστερά είχαμε δικτατορία με σαφή ιεραρχία, κρατική βία και ανισότητες. Εκεί βέβαια η αριστερά δεν είναι τόσο συμπαθής σήμερα. Η δεξιά είναι αντιπαθής όταν ο λαός είναι απαίδευτος και αδυνατεί να χαλιναγωγήσει τα πάθη του. Γι’ αυτό στα δεξιά καθεστώτα η παιδεία και η μόρφωση των πολιτών είναι βαρύνουσας σημασίας. Επομένως το κράτος οφείλει να είναι πατερναλιστικό και αποτελεσματικό ώστε η δεξιά να είναι δημοφιλής.